Gdy miał zaledwie 13 lat, był świadkiem najtragiczniejszego wypadku drogowego w historii Polski. Od tego czasu gromadzi materiały dotyczące katastrof drogowych, kolejowych, morskich i lotniczych, interesując się nie tylko przyczynami i konsekwencjami tych zajść, ale także sposobami ich wyjaśniania. Po ponad dwóch dekadach badań Brudnik mógł z powodzeniem zostać śledczym, ale zamiast tego woli pisać najlepsze powieści sensacyjne na polskim rynku.
Urodzony w 1958 r. w Lublinie, pisarz i publicysta.
Recenzje i artykuły o literaturze publikował od roku 1988 w czasopismach literackich. Był redaktorem naczelnym kwartalnika literackiego „Kresy”. Obecnie prowadzi dział publicystyki w miesięczniku „Forum Akademickie”. Jego artykuły obejmują tematy kultury, nauki i edukacji. W latach 2003-2009 uprawiał publicystykę muzyczną. Od roku 2009 pisze beletrystykę. Wydał zbiór opowiadań „Teoria strun” (2010) oraz powieści „Studnia” (2013), „Miłość pod koniec świata” (2016) i „Pomiędzy” (2016).
Od ponad dwudziestu lat mieszka w Warszawie. Ojciec dwóch córek, pracuje jako nauczyciel języka niemieckiego. Debiutował w 1991 roku w czasopiśmie dla dzieci „Fantazja”. Publikował także w „Nowej Fantastyce”, „Machinie”, „Lampie”, „Playboyu”, „Misiu” i „Frondzie”. Jego teksty były tłumaczone na angielski, francuski, niemiecki, czeski, rosyjski, litewski i serbski.
Jeden z najpopularniejszych polskich pisarzy dla dzieci. Opublikował ponad 50 książek (m.in. „Mam prawo”, „Kuba i Buba”, „Tylko bez całowania”, „A ja nie chcę być księżniczką”, „Mity dla dzieci”, „Potworak i inne kosmiczne opowieści”). Za książkę „Kacperiada. Opowiadania dla łobuzów i nie tylko” otrzymał Nagrodę Literacką im. Kornela Makuszyńskiego. Fundacja ABC „Cała Polska Czyta Dzieciom” uznała jego kryminał „Detektyw Pozytywka” za jedną z dziesięciu najlepszych książek dla dzieci ostatniej dekady. W roku 2017 przyznano mu tytuł „Ambasadora Polszczyzny”.
Lekarz, poeta, pisarz, autor m.in. „Al fine”, „Dziennika bez dat”, „Dziennika wojny jaruzelskiej”, „Dziennika z Iowa”, tomów wierszy, tłumaczeń współczesnych poetów amerykańskich, w tym dwóch tomów poezji Allena Ginsberga. Członek PEN-Clubu, członek-założyciel Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Uczestnik niezależnego życia kulturalnego w okresie stanu wojennego, aresztowany w 1982 r. Dwukrotny stypendysta International Writing Program oraz Fundacji Fulbrighta w USA. Laureat nagród literackich m.in. S. Piętaka, S. Wyspiańskiego, Kościelskich. Jego utwory tłumaczono m.in. na angielski, niemiecki, francuski, rosyjski, rumuński, czeski. Mieszka w Bydgoszczy.
właśc. Gustav Meyer (1868-1932)
Austriacki pisarz fantastyki grozy epoki modernizmu. Znany zwłaszcza dzięki powieściom „Noc Walpurgii” i „Golem”.
(1809-1881)
Polski pisarz i poeta okresu romantyzmu. Brał udział w powstaniu listopadowym, ale udało mu się uniknąć represji. Został mimowolnie wmieszany w sprawę partyzantki Józefa Zaliwskiego, który próbował wzniecić powstanie na terenie zaboru rosyjskiego rok po upadku powstania listopadowego. Był współautorem Encyklopedii Powszechnej Orgelbranda. Sprzeciwiał się planom wzniecenia powstania styczniowego.
Amerykański pisarz science-fiction. Z wykształcenia adwokat, z zamiłowania astronom.
(1907-1971)
Polska podróżniczka i reportażystka. W latach 1934-1936 podróżowała wspólnie z mężem Stanisławem Bujakowskim przez Europę, Turcję, Syrię, Irak, Persję, Indie, Birmę, Indochiny do Chin. Jej reportaże z podróży drukowane były w Kurierze Wileńskim, miesięczniku Świat, Kurierze Warszawskim, Expressie Porannym oraz Głosie Druskiennik.
Absolwentka ekonomii na Uniwersytecie Szczecińskim. Jej debiutem literackim była powieść „Chata pod jemiołą”, potem ukazały się jej kolejne książki: „Dwie Anny”, „Leśny Dworek”, „Dwórka królowej”, „Dwór Anny”, „Apetyt na życie” (napisana wspólnie z Agnieszką Kazałą), „Pensjonat pod Meduzą”, „Egipskie marzenie”, „Dom na wrzosowej polanie”, „Dom w malinowym chruśniaku”, „Dom na sosnowym wzgórzu”, „Pałacyk za mostem”, „Dom na niedźwiedziej polanie”, „Jarzębinowy zagajnik”.